نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (687)                                                             

ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )

  ( قسمــت سی و پنجـــم )

نعمت های ظاهر و باطن

 ( جزء  هشتــم  صفحه 143  آیه 120 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

وَ ذَرُواْ ظَاهِرَ الإِثْمِ وَ بَاطِنَهُ إِنَّ الَّذِینَ یَکْسِبُونَ الإِثْمَ سَیُجْزَوْنَ بِمَا کَانُواْ یَقْتَرِفُونَ

تفسیر لفظی :

و گناه آشکار و پنهان را رها کنید زیرا کسانى که مرتکب گناه مى‏ شوند

به زودى در برابر آنچه به دست مى ‏آوردند کیفر خواهند یافت   .

تفسیر ادبی و عرفانی :

بدان که کردار آدمی دو طرف دارد :

یک طرف به دل پیوسته ، که آن را نیّت گویند ،

و یک طرف به تن پیوسته ، که آن را عمل گویند .

این ظاهر است و آن باطن ،

پس هرچه از محظورات و منهیات شرع ،

به دست و پای و زبان باشد آن را گناه ظاهر ،

و هرچه به دل بیندیشد و نیّت کند آن را گناه باطن گویند ،

و خداوند در این آیت می فرماید :

هـــــر دو را بگـــــذاریـــــد

هم عمل بــــــــــد که در ظاهــــر رود ،

و هم اندیشه و نیّت بـــد که در باطن بوده ،

بدین بیــــــــــان که :

خداوند به کَرَم خود خلق را بیــــافرید ،

و با نظرِ حکمت و کَـــرَمِ بی نهــــایت ، آن ها را پرورش داد ،

 و نعمت هــــای ظاهر و باطن بر ایشان تمــــــــام کرد ،

آن گاه از بنده شکــــــرنعمت خواست ، و فرمود :

اگر شرط بنـــدگی می نمائید ، شکر نعمت بجای آرید 

و آن این است که گنــــاه ظاهـــر و باطــــن را واگذاریـــد .

همان طور که نعمت دو قســـم است : ظاهـــــر و باطـــــن ،

مخالفت هم دو قسم است : ظاهر و باطن ،

نعمتِ ظاهـــر ؛کمـــــــال خلـــق است

و نعمتِ باطن جمــــــال خالــــق!

همچنین گنـــاه و مخالفت ظاهر ؛ گنــاهِ اعضاءِ تن است ،

و گناهِ باطن ؛ دوست داشتن انجام کار خلاف است ، که در دل رود و قصد و نیّت آن کند .

طلب بهشت ، طلب نعمت است ،

و در طلب نعمت ، بازماندن از راز ولی نعمت و نازحضرت ، ذلت است ،

و هرچه تو را از راز و نیـــــاز باز دارد آن را شـــــرک شمرند و گنــــاه دانند ،

هرچند در باور قومی طاعت و عبادت باشد ،